«Ναι μεν, αλλά...» του ΕΒΕΑ για το αναπτυξιακό

Ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθήνας Κ. Μίχαλος δήλωσε ότι το αναπτυξιακό νομοσχέδιο αποτελεί μια θετική κυβερνητική πρωτοβουλία. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι η ανάληψη νέων επιχειρηματικών κινδύνων είναι μια σύνθετη διαδικασία που προϋποθέτει και την άρση των διάσπαρτων αντικινήτρων και κυρίως μια γενικότερη αναπτυξιακή φιλοσοφία που, όπως είπε, «δυστυχώς δεν συμβαδίζει με την πολιτική των δανειστών μας».

"Η βαριά φορολογία, η αδυναμία πρόσβασης στην τραπεζική αγορά, η δομή των επιχειρήσεών μας, αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια για την αποτελεσματικότητα του νέου αναπτυξιακού νόμου”.
Αυτό σημείωσε ο πρόεδρος του με αφορμή τη δημοσιοποίηση των θέσεων και των παρατηρήσεων του ΕΒΕΑ για το νέο Αναπτυξιακό νόμο. 
Αναλυτικά οι παρατηρήσεις και θέσεις του ΕΒΕΑ για τον Αναπτυξιακό νόμο είναι οι εξής:
Σε μια περίοδο που η οικονομία μας γνωρίζει την πιο βαθιά ύφεση των τελευταίων χρόνων, οι μαζικές παραγωγικές επενδύσεις αποτελούν τη μόνη λύση για την έξοδο από την κρίση. Το νομοσχέδιο με το νέο σύστημα αναπτυξιακών κινήτρων αποτελεί, αναμφισβήτητα, μια θετική - παρόλον αρκετά καθυστερημένη - κυβερνητική πρωτοβουλία που μπορεί να συμβάλλει υπό όρους στην αύξηση της παραγωγής, τη βελτίωση της παραγωγικότητας, τη διεύρυνση της απασχόλησης και των εξαγωγών. Η ανάληψη, όμως, νέων επιχειρηματικών κινδύνων, ιδιαίτερα σε εποχές μεγάλων αβεβαιοτήτων, είναι μια σύνθετη διαδικασία, η οποία, πέραν των επενδυτικών κινήτρων, προϋποθέτει, άρση των διάσπαρτων αντικινήτρων και κυρίως, μια γενικότερη αναπτυξιακή φιλοσοφία, από την οποία, δυστυχώς, δε φαίνεται να εμφορείται η πολιτική που οριοθετεί το μνημόνιο
Επιγραμματικά, ορισμένα στοιχεία της πολιτικής που ακολουθείται σήμερα, τα οποία αποθαρρύνουν τις νέες επενδύσεις, είναι:
α. Οι διαδοχικές έκτακτες φορολογικές αφαιμάξεις των δυναμικότερων επιχειρήσεων και η κατακόρυφη αύξηση του φόρου επί των διανεμομένων κερδών αποτελούν, ουσιαστικά, τιμωρία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επηρεάζουν αρνητικά τους επενδυτές, πέραν του ότι στερούν από τις επιχειρήσεις τους αναγκαίους για νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες πόρους.
β. Η συχνή μεταβολή του φορολογικού μας συστήματος και οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές, σε μια εποχή όπου ο φορολογικός ανταγωνισμός ακόμη και στους κόλπους της Ε.Ε. εντείνεται, δεν εξασφαλίζουν τη σταθερότητα του περιβάλλοντος που τόσο αναζητούν Έλληνες και ξένοι επενδυτές, οι οποίοι ενδιαφέρονται για μεσο-μακροπρόθεσμες αποδόσεις.
γ. Το τραπεζικό μας σύστημα, αποκλεισμένο ακόμη από τις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίων, δεν προσφέρεται, σήμερα, για συμπαραστάτης της ιδιωτικής επιχείρησης στην προώθηση νέων επενδυτικών σχεδίων, η δε κεφαλαιαγορά θα αργήσει πολύ ακόμη για να υποκαταστήσει τις τράπεζες στη διαδικασία άντλησης επενδυτικών κεφαλαίων. Εάν οι τράπεζες δε συνειδητοποιήσουν ότι αποτελούν εργαλεία ανάπτυξης και όχι κερδοσκοπίας, κανένας επενδυτικός νόμος δε θα μπορεί να λειτουργήσει.
δ. Τα σημερινά οξύτατα δημοσιονομικά προβλήματα δημιουργούν εύλογες αμφιβολίες για τη δυνατότητα του κράτους να διαθέσει, έγκαιρα, το σύνολο των εγκρινόμενων, για την ενίσχυση ιδιωτικών επενδύσεων, ποσών.
ε. Πέραν, τέλος, των διάφορων κινήτρων, οι επενδυτές αποδίδουν μεγάλη σημασία στη σχετική γραφειοκρατία που απορροφά σημαντικό χρόνο και χρήμα. Στον τομέα αυτό, όμως, μέχρι σήμερα, μικρά και πάντως ανεπαρκή βήματα έχουν γίνει. Το Εμπορικό Μητρώο ακόμη δεν άρχισε να λειτουργεί, η εμπλοκή, δε, συμβολαιογράφων και Κ.Ε.Π. στις σχετικές διαδικασίες φαίνεται ότι περιπλέκει το πρόβλημα, ο νόμος για την απλοποίηση διαδικασιών ίδρυσης επιχειρήσεων δεν έχει ακόμη ψηφισθεί, ο χωροταξικός προσδιορισμός των χρήσεων γης έχει αναβληθεί και τα θέματα που σχετίζονται με μια σειρά αδειοδοτήσεων αναγκαίων για τη λειτουργία μιας επιχείρησης δεν έχουν ακόμη αρχίσει να συζητούνται.