Ιδιαίτερα κρίσιμη και χρήσιμη η Έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους για το «Δημόσιο χρέος μετά το τέλος του Μνημονίου (2014)», τόσο για την κάλυψη του...δημοσιονομικού και χρηματοδοτικού κενού όσο, κατά κύριο λόγο, για το μείζον θέμα της εξυπηρέτησης και αναδιάρθρωσης του Δημόσιου χρέους και ειδικότερα τι αναμένει ή θα ζητήσει η χώρα, πότε και τι είναι διαπραγματευτικά εφικτό.
Από τα στοιχεία της Έκθεσης επιβεβαιώνεται η θέση της ΔΗΜΑΡ ότι:
Όσον αφορά την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού 2014-15 και τη στιγμή που η κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα, η Κυβέρνηση πρέπει να διεκδικήσει:
(α) Μείωση των επιτοκίων (μέχρι και μηδενισμό για μία σημαντική περίοδο).
(β) Μετάθεση της αποπληρωμής των δανείων και κεφαλαιοποίηση των τόκων για τα δάνεια του EFSF και ειδικότερα μετακύλιση των ομολόγων 4,4 δις που δόθηκαν από το δημόσιο και λήγουν το 2014 για κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών έναντι προνομιούχων μετοχών, μετακύλιση των ομολόγων που έχουν στη διάθεσή τους κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών, όπως και αξιοποίηση των αναξιοποίητων κεφαλαίων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
(γ) Επί πλέον στην περίοδο αυτή (σήμερα) θα πρέπει να επιτύχουμε και τη συνδρομή με ένα ειδικό πρόσθετο αναπτυξιακό πρόγραμμα με στοχευμένες δράσεις για την ανάσχεση της ανεργίας και την τόνωση της ρευστότητας της οικονομίας.
Αυτά θα αποτελέσουν μία ανάσα για την ελληνική κοινωνία, την οικονομία και την προοπτική ανάπτυξής της, μετά τη δραματική κατάσταση που περιήλθε η χώρα από το βίαιο πρόγραμμα προσαρμογής.
Όσον αφορά το μείζον θέμα της οριστικής λύσης του προβλήματος του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους, που παραμένει η «δαμόκλειος σπάθη» (κατά την Έκθεση και σωστά ) της οικονομίας, αποτελεί βάρος που επηρεάζει όλους τους τομείς και επίπεδα της ζωής μας, την οικονομία, τη ρευστότητά της και τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και βέβαια την κοινωνική πολιτική για την ανακούφιση των πολιτών.
Σε σχέση με τις δυνατότητες και τις πιθανές πηγές για μία την αναδιάρθρωση του χρέους ενισχύονται από τα στοιχεία οι προτάσεις μας ως ΔΗΜΑΡ για μία οργανωμένη αναδιάρθρωση (διαγραφή) μέρους του χρέους εντός της ΕΕ και της Ευρω-ζώνης με:
(α) Την χρονική επιμήκυνσή του και κυρίως με τη μείωση των επιτοκίων, που φαίνεται ότι αποτελούν κοινό τόπο στο Eurogroup.
(β) Την ανάληψη του κόστους ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών από το ESM (μείωση κατά 26 δις τουλάχιστον)
(γ) «Αμοιβαιοποίηση» μέρους του χρέους ή ένα σύμφωνο απόσβεσης (ταμείο απόσβεσης δημόσιων χρεών και ευρωγραμματίων)
Μετά από αυτά πρέπει να τονίσουμε ως ΚΟ της ΔΗΜΑΡ ότι η αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του χρέους αποτελεί κοινή θέση της πλειονότητας των πολιτικών δυνάμεων. Το μείζον όμως πολιτικό και οικονομικό ζήτημα δεν αφορά μόνο την αναδιάρθρωση αυτή καθαυτή, αλλά το είδος της πολιτικής που θα τη συνοδέψει. Τα προβλήματα της ανεργίας, της ανάπτυξης και του χρέους πρέπει να αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα και ενιαία. Το σημείο εισόδου στην λύση του προβλήματος είναι η αύξηση της απασχόλησης, καθώς θα δημιουργήσει ανάπτυξη, η οποία θα σταθεροποιήσει την οικονομία και θα επιτρέψει την εξυπηρέτηση του χρέους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να σχολιάσετε ελεύθερα αρκεί τα σχόλια να μην είναι υβριστικά ή συκοφαντικά. Διαφημίσεις στην θέση των σχολίων ΔΕΝ δημοσιεύονται